برگ زرد خط خطی

the light is fading
the couse invading
all the hopes that you were bulding on tomorrow
now you must go.

هیچ وقت غروبهای عید رو دوست نداشتم وقتی که تنها بودیم...وقتی که تازه ساعتها رو میکشیدن جلو و یهو غم همه عالم مینشست تو دلت... وقتی که یادت میفتاد که امتحان علومتو یه نیم نمره غلط داری... وقتی که یادت میفتاد امسال کنکور داری ..وقتی یادت میفتاد که دلت داره بزرگ میشه...وقتی که یادت میفتاد اون پیک نوروزی مسخره رو یه جاییشو نمیتونی حل کنی نکنه فردا ازاده سعیدی از تو بهتر بنویسه..نکنه معدل نگین از تو دو صدم بیشتر بشه... نکنه اون علوم بیست بشه تو بشی نوزده و هفتاد و پنج... یا دبیرستانی که شدی به این فکر میکنی که چقدر خوب بود درسی به اسم زیست و جود نداشت که ای کاش میتونستی بری ریاضی از اول تا آخر هندسه بخونی مسا له اثبات کنی...که حالا که رفتم تجربی چرا ریاضی بخونم ...که ...که
درد آور ترین لحظه از این غروبهای دلتنگ کنننده عید؛ اون لحظه است __ که هیچ وقت یادم نمیره __ ساعت هفت عصر بود و مامانبزرگ میخواست بره خونش و مثل همیشه پاشو تو یه کفش کرده بود که میخوام برم خونه و من و کتی واسش زنگ زده بودیم آژانس و اون سر پله ها نشسته بود و منتظر بود تا آزانس بیاد...دلم واسه مامانبزرگ می سوخت...یه جورایی بد جور خودشو دلبسته خونش کرده بود... همون خونه ای که انقدر دوستش داشت.. البته حق داشت خونه خودش بود یه عمری بود که اونجا زندگی می کرد....بگذریم امسال خیلی یاد مامانبزرگم... امسال یاد اون سالی افتادم که مریض شده بود که تو بیمارستان بود ...یاد اون سالی که تو دستشویی افتاده بود ...خدایا

امسال عید هم مثل سالهای دیگه بود... مثل همیشه دید و بازدید های الکی ...ماچ و بوسه های سرد...احساس اینکه دوستت ندارن اینایی که میخوان ببوسنت..از نگاههاشون پیداست که دوستت ندارند...سرد و گزنده نگاهت میکنن...آرزو میکنن که امسال عروسی کنی ..درست کی تموم میشه؟ راحت میشی... بعد میری طرح؟؟؟ تخصص؟؟؟
دوستشون ندارم...به همشون گفتم که سرما خوردم و نمیتونم بوسشون کنم ( دروغ هم نگفتم سرما خورده بودم ...) .دلم واسه همه اون نگاههای بی ریا تنگ شده...
واین جهان به لانه ماران مانند است
واین جهان پر ازصدای حرکت پاهای مردمیست
که همچنان که تو را میبوسند
در ذهن خود طناب دار تو را می بافند